Blanche Hoschedé-Monet. Świat zaczyna doceniać obrazy pasierbicy Claude'a Moneta

Na zachowanej z 1915 roku fotografii widać Claude’a Moneta w skupieniu malującego jedno ze swoich dzieł. Ustawione tuż przed sztalugą podwyższone krzesło pozwala artyście przyjąć wygodną pozycję podczas pracy: lewą nogę oprzeć na barierce mebla, prawą ustawić na ziemi, wzrok skierować bezpośrednio na gęsto pokryte farbami płótno. Procesowi twórczemu w skupieniu przygląda się nie tylko autor dzieła. Po lewej stronie, lekko pochylona w kierunku powstającego obrazu, z rękami ułożonymi wzdłuż ciała stoi kobieta, której twarzy fotografowi nie udało się uchwycić. To Blanche Hoschedé-Monet – pasierbica, a później synowa francuskiego impresjonisty.

Na wskazanym zdjęciu uwieczniona bez własnej sztalugi, farb i pędzli. Na co dzień, u boku artysty, tworząca z nim ramię w ramię, podziwiająca te same krajobrazy i przenosząca je na płótno na własnych, artystycznych zasadach. Obrazy Blanche Hoschedé-Monet, utalentowanej malarki szlifującej swój warsztat od 11 roku życia, niemal osiem dekad po śmierci artystki, doczekały się własnej wystawy. Gdzie można oglądać zachowaną kolekcję dzieł malarki, która, podobnie jak jej ojczym, podziwiała te same poranki nad Sekwaną w pobliżu Giverny?

Czytaj więcej

Jej historia

Carol Douglas zaczęła malować w wieku 66 lat. Zaskakująca kariera artystyczna?

Carol Douglas jako nastolatka chciała zostać malarką, jednak rodzice odwiedli ją od tego pomysłu....

Claude Monet we wspomnieniach Blanche Hoschedé-Monet: przedstawiono mi go jako wielkiego artystę

– Pomagała mu w każdej sytuacji, przewożąc jego płótna i sztalugi wraz ze swoimi. Umieszczała je na taczce i podążała krętymi ścieżkami przez pola i łąki, często skąpane w rosie. Tak było też przy okazji prac nad obrazem „Poranek nad Sekwaną, niedaleko Giverny”. Wówczas również pomagała ojczymowi, sterując łodzią przy pomocy wioseł – tak współpracę dwojga artystów wspomina brat Blanche Hoschedé-Monet, Jean-Pierre.

Asystując malarzowi przy transporcie akcesoriów czy podziwianiu widoków uwiecznionych później na najsłynniejszych dziełach francuskiego impresjonisty, młoda artystka również nabierała pewności w tworzeniu swoich prac. Miała zaledwie 11 lat, gdy w 1876 roku poznała swojego mistrza. 35-letni wówczas malarz otrzymał zlecenie od ojca dziewczynki – zamożnego biznesmana i kolekcjonera dzieł sztuki, Ernesta Hoschedé – na stworzenie serii obrazów w ich rodzinnej posiadłości w Montgeron. – Pamiętam jego przybycie. Przedstawiono mi go jako wielkiego artystę. Miał długie włosy, co zapamiętałam jako jego znak rozpoznawczy. Od razu poczułam do niego sympatię, bo widać było, że lubi dzieci – taki wpis umieściła w swoich notatkach, które po latach posłużyły bratu do stworzenia jej biografii.

Czytaj więcej

Ludzie

Wielki zaszczyt dla artystki z Madagaskaru: jej obrazy polecą na Księżyc

Obrazy pochodzącej z Madagaskaru artystki Tary Shakti zostaną wysłane na Księżyc. Skąd taki pomys...

Blanche Hoschedé-Monet: szlifowanie umiejętności pod dachem mistrza

6-miesięczny pobyt w posiadłości w Montgeron zaowocował imponującą kolekcją dzieł Moneta, które jednak nie pozostały w domu biznesmena na długo. Trudna sytuacja finansowa, w jakiej znalazł się Ernest Hoschedé, zmusiła go do sprzedaży zarówno swojej kolekcji dzieł sztuki, jak i dwóch domów. W tak dramatycznych okolicznościach, w 1878 roku, pomoc zaoferował Claude Monet, który przyjął pod swój dach kolekcjonera, jego żonę Alice oraz sześcioro ich dzieci: Marthe, Blanche, Suzanne, Jacquesa, Germaine, i Jean-Pierre'a. W podparyskiej miejscowości Vétheuil zamieszkali wspólnie z jego rodziną: żoną Camille i dwojgiem synów: 11-letnim wówczas Jeanem i nowo narodzonym Michelem. Camille zmarła niespełna rok później, a gdy w 1891 roku ten sam los spotkał Ernesta Hoschedé, Claude Monet poślubił wdowę po dawnym kolekcjonerze dzieł sztuki.

Mieszkająca od lat pod dachem mistrza młoda artystka, Blanche, regularnie obserwowała malarza w trakcie prac, a w jej portfolio przybywało dzieł powstałych w tych samych lokalizacjach, w których malował Monet. Po przeprowadzce obu rodzin do Giverny, doświadczony artysta i jego uczennica równolegle tworzyli swoje flagowe dzieła: „Wiosna w Giverny” i „Cienie na łące”; „Stogi pszenicy (Koniec lata)” oraz „Małe stogi zboża”, a także: „Poranek nad Sekwaną w pobliżu Giverny” oraz „Poranek nad Sekwaną” – autorstwa odpowiednio Claude’a i Blanche.

Czytaj więcej

Kultura

Czas na zdominowane przez mężczyzn "amatorki". Unikatowa wystawa w Wielkiej Brytanii

Organizatorzy wystawy w brytyjskim muzeum docenili sztukę kobiet, których twórczość za życia nie...

Blanche Hoschedé-Monet a Claude Monet: te same widoki, inna perspektywa

Subtelne różnice kolorystyczne, tendencja do uchwytywania obserwowanych obiektów z wielu perspektyw, a nie o różnej porze dnia, jak miał to w zwyczaju Claude Monet – te cechy odróżniały twórczość Blanche Hoschedé-Monet od jej ojczyma. – Artyści zwykle pracowali w tym samym plenerze, jednak ona wyraźnie wybierała inną perspektywę spojrzenia na dany obiekt. Jej dzieła bardziej skupiały się na uchwyceniu szczegółów niż atmosfery danego miejsca. Ponadto, jej kompozycje były bardzo przemyślane – wymienia cytowany przez BBC historyk sztuki Philippe Piguet, prawnuk Hoschedé-Monet.

Młoda artystka z roku na rok zyskiwała coraz większe uznanie ze strony znawców sztuki. – Widziałem najnowsze obrazy Blanche i trudno nie docenić postępu, jaki poczyniła w ciągu minionych miesięcy – pisał w notatniku biograficznym amerykański artysta Theodore Robinson. Ekscytację umiejętnościami swojej uczennicy podzielał też Claude Monet. – Nie mogę się doczekać obejrzenia jej najnowszych obrazów, zwłaszcza po tym, jak je dla mnie opisałaś – pisał w zachowanej z 1895 roku korespondencji z Alice, podczas pobytu w Norwegii. Wystawy w prestiżowych galeriach Salon des Indépendants oraz Société des Artistes Rouennais, potwierdzały status malarki, która jednak w 1912 roku zawiesiła swoją działalność artystyczną. Wtedy też jej mąż – starszy syn Moneta, Jean – podupadł na zdrowiu, a ona zajęła się opieką nad nim. Po jego śmierci dwa lata później powróciła do Giverny, gdzie owdowiały w 1911 roku Monet również przeżywał kryzys twórczy, wynikający nie tylko z osamotnienia, ale i pogłębiających się problemów ze wzrokiem.